Dit stalen ei, bekroond door een gouden keizerlijke kroon en gedecoreerd met applicaties van het embleem van het Russische Rijk, rust op vier artilleriegranaat hulzen. Het is verdeeld in drie secties waarbij in het middelste gedeelte in ingelegd goud een afbeelding van Sint Joris de Overwinnaar op een ruitvormig gouden plaatje staat afgebeeld. Een andere plaquette toont het wapenschild van Moskou met de datum "1916" en het monogram van de Tsarina, Alexandra Feodorovna.

Het schildersezeltje in de vorm van het monogram van Alexandra, past in het Ei. Het ezeltje ondersteunt een goud met wit geëmailleerd schilderijlijstje met het embleem van de Orde van Sint George en een gouden kroon. In het lijstje een miniatuurtje op ivoor van Vasilli Zuiev, voorstellende Tsaar Nicholas II en de Tsarevich aan het front tijdens de Eerste Wereld oorlog.

Het verhaal gaat dat in 1916, toen Nicholas II aan het front was, hij een telegram naar Fabergé stuurde met het verzoek om het Ei van dat jaar  naar naar de Tsarina in Tsarskoye Selo te brengen. Op Paasavond trad Eugène Fabergé  voor de laatste keer namens zijn vader op. Hij werd ontvangen door de Tsarina die was omringd door haar vijf kinderen, en overhandigde haar wat het meest simpele van alle objecten moet zijn geweest, door Fabergé gemaakt voor de Keizerlijke familie; een Ei, gemaakt van zwart staal, met de initialen van de Tsarina in goud.

Het Ei heeft tegenwoordig een bijna zilverkleurig uiterlijk, heel anders dan het originele zwarte staal. Het is mogelijk dat gedurende de jaren in opslag in het Armoury, de originele coating zo vergaan was, dat het is gepolijst om verder verval tegen te gaan. Alexandra zond, om hem te bedanken, een telegram aan Nicholas II aan het front: "Fabergé heeft zojuist je prachtige Ei gebracht waarvoor ik je duizendmaal dank. De miniatuurgroep is prachtig en de portretjes schitterend".

Dit was een van de schaarse positieve boodschappen in die tijd van de Tsarina aan haar echtgenoot. Ze was toen al bijna helemaal onder de invloed van Rasputin en schreef dwingende brieven aan Nicholas waarin ze hem opdroeg de ene Minister van Staat na de andere te ontslaan. Meestal deed Nicholas dat ook, maar Alexandra's adviezen waren desastreus voor de Tsaar en de Russische zaak. Het was een wijdverbreid gerucht dat Rasputin de minnaar was van Alexandra en dat zij een bondgenootschap zou vormen met Duitse spionnen en daarmee haar geadopteerde vaderland verraadde. Niets van deze geruchten was echter waar. Binnen een paar maanden zou het lijk van de vermoorde Rasputin uit de bevroren wateren van de Neva worden gehaald en de Tsarina zou wegdrijven in een mistige wereld van zorgen en verdriet, samen met haar echtgenoot en hun vijf kinderen.